Stamboom de Vries-Bouma, Eikenaar-Brienesse

BIJ GEERT DE BOER TE DRACHTEN

Drachten, 5 Maart. Als men te Drachten, te Gorredijk en tusschengelegen plaatsen
spreekt over GEERT DE BOER, dan vraagt er niemand, wie bedoeld wordt. Want ieder
weet, dat Geert de Boer is de vrachtrijder, die 54 jaar lang een vrachtdienst
tusschen beide plaatsen heeft onderhouden.

Heden vierde De Boer zijn negentigsten verjaardag. Nus negentig jaar wel een
hooge leeftijd, maar er zijn er wel meer van zulke "Stânfriezen"; op zich zelf
is dit feit  dus niet zoo'n bijzonderheid. Maar waar De Boer meer dan een halve
eeuw lang een publiek persoon is geweest, die duizenden in deze streek heeft
bediend, meenden we hem eens te moeten boezoeken om een praatje te houden over
wat hij alzoo heeft beleefd.

Nu valt dat ouden van een praatje niet mee. Want wel geeft de 90-jarige nog een
soliden indruk, wat zijn lichamelijke gesteldheid betreft, maar zijn
gehoororganen beginnen hem in de steek te laten. Toch hebben we van hem nog wel
enkele interessante bijzonderheden mogen vernemen.

We beginnen bij zijn jeugd. Hij was zoon van Oene Hendriks de BOer, die in de
vorge eeuw een kleine twintig jaar postbode was. Het ging destijds een beetje
gemoedelijker dan tegenwoordig. Een postkantoor bestond er nog niet. De
brievenbus was aan het huis van Oene de Boer, een klein huisje in de Zuiderbuurt
(thans verbouwd en genummerd A 147) en de brieven werden van daaruit besteld,
niet alleen te Drachten, maar ook aan Noorder- en Zuider-Dwarsvaart, te
Drachtster-Comp., Rottevalle, enz. Dit geschiede meestal door de kinderen van
den postbode en zoo is Geert de BOer in zijn jonge jaren meermalen met brieven
op stap geweest. Zij ontvingen als bezorgloon voor brieven naar Noorder- of
Zuider-Dwarsvaart een halven stuiver, voor brieven naar Rottevalle, enz een
stuiver. Daar er niet zoo heel veel correspondentie werd gevoerd in dien tijd,
werden de brieven wel eens een paar dagen "opgespaard", wan om voor één of twee
stuivers van Drachten naar Rottevalle te loopen was zelfs in de vorige eeuw wel
wat veel gevergd.

De jonge Geert zou smid worden en ging in de leer bij "Langen Jan", maar het
beviel hem niet en hij zag in het bezorgen van brieven en pakjes een toekomstig
bestaan. Het begon heel bescheden. Toen hij 15 jaar was geworden, begon hij zijn
geregelden dienst op Gorredijk. eerst met den reiszak, waarin hij de
verschillende goedern op zijn rug meesjouwde; zelfs waren daar zware koehuiden
bij. Maar het werd hem al spoedig te zwaar; de zaak ging vooruit en er kwam een
kruiwagen. Dat was al een heele verbetering, maar ok deze blek weldra te klein
om al het vrachtgoed te vervoeren. De "kroade" moest plaats maken voor de
hondekar. Het ging nog steeds opwaarts en op goeden dag kreeg De Boer van
"mijnheer Albert" (den heer A. Baron van Harinxma thoe Slooten te Olterterp) een
muilezel present. Deze werd voortaan zijn trekdier.

Na den muilezel werd een kedde aangeschaft, die voor een wagen op vier wielen werd
gespannen. Zoo is de dienst nu al die jaren onderhouden.

Maar er is intusschen nog een periode geweest, waarin het vervoer op bijzondere
wijze plaats had. Dat was na het verschinen van de tram op den weg. Concurrentie
heeft de tram De Boer niet veel gedaan -- "och, ik had m'n vaste klanten". zegt
de oude heer -- maar de vrachtrijders gingen profiteren van

de rails op den openbaren weg

Ze lieten hun wagens en hun wielen zoodanig maken, dat ze gemakkelik op de rails
konden rijden, en konden daardoor met minder trekkracht ote. De kedde werd weer
afgeschaft; een paar honden deden gemakkelijk het werk.

Doch ook hieraan kwam een einde. Deze wijze van vervoer bleek niet ongevaarlijk.
Een zoon van De Boer hield een ongeluk, dat echter goed afliep. maar elderw wer
een andere vrachtrijden slachtoffer van deze manier van rijden en het aldus
gebruiken van den tramweg werd nu kort en goed verboden.

Dat De BOer in zijn lange loopbaan veel heeft ondervaonden, laat zich denken.
Eén feit zit hem bijzonder vast in zijn geheugen gegrift en hij herhaalt het
telkens weer. In 1869 viel er n.l. zoo geweldig veel sneeuw, dat vrijwel al het
verkeer onmogelijk was. De postkar Heerenveen-Dokkum reed niet. Maar Geert de
Boer reed wel! Hij liet zich door geen sneeuw weerhouden, al had hij dan ook
voor het eind van Gorredijk naar Beetsterzwaag zes uren noodig. En ook werd hem
in die sneeuwdagen het vervoer van brieven opgedragen.

Acht dagen lang heeft hij dat volgehouden en elken avond ontving hij van
mijnheer Lycklama à Nijeholt, toen burgemeester bij aankomst te Beetsterzwaag
een rijksdaalder belooning. Acht maal verscheen de livreiknecht van den
burgemeester om aan De Boer voor zijn buitengewone prestatie het achterwiel te
overhandigen.

Hij stond trouwens bij de adelijke inwoners van Beetserzwaag in een goed
blaadje. Zoo kreeg hij langen tijd van een der leden van de familie geregeld een
kop koffie en een broodje met vleesch. Dat hij zooals gezegd, een muilezel
cadeau kreeg, getuigt ook van waardeering voor zijn werk.

Onder de vele dingen, die aan De Boer werden toevertrouwd, waren dikwijls
stukken, die geregistreerd moesten worden, terwijl hij ook vaoor notarissen,
bankiers. enz. vaak in geldzaken de vertrouwensman was bij het wisselen der
stukken.

Hoezeer zijn diensten op prijs werden gestel, bleek op 16 Mei 1905, toen het
50-jarig bestaan van de zaak feestelijk werd gevierd. Van alle zijden, uit
Drachten en uit Gorredijk, kwamen de blijken van belangstelling en waardeering.
Op 16 Mei a.s. zal derhalve het 75-jarig bestaan kunnen worden gevierd. Wel is
de oude heer nu reeds jaren in ruste, maar zijn zoon zet den dienst nog geregeld
voort.

Belangstlling en waardeerign bleek ook heden, nu de oude heer zijn 90sten
verjaardag vierde. In zijn met groen versierden armstoel nam hij de talrijke
felicitaties in ontvangst en het ene stoffelijk huldeblijk volgde  het andere
op, met blijkbaar welgevallen door de jubilaris begroet.

De last der jaren, zijn doofheid niet meegerekend, drukt hem nog volstrekt niet
zwaar, zoodat de door velen geuite wensch, dat hij nog menig jaar aan de nu
voltooide negentig mag zien toegevoegd, wel kans op vervulling heeft..