Stamboom de Vries-Bouma, Eikenaar-Brienesse

fotoid: DC1903_Pel_11

FEUILLETON.

DE FAMILIE PEL.

11) (Slot)

Van de twee kinderen die SJOUKJE GRAANTRA bij haren eersten man GEERT PETRUS
GEERLIGS had.

De Namen zijn PETRUS CLEMENT EN GEERT GEERT GEERLINGS.

PETRUS CLEMENT GEERLIGS is geboren te Drachten Vrijdag den 6 Januari 1792, des
avonds te 10 ure. Deze was een bij uitnemendheid schoon, lieftallig kind en
tevens veel belovend. Hij groeide en ontwikkelde zich naar wensch, was van een
bedaard vroolijken aard en met een buitengewoon gunstig oordeel en vlugge
bevatting begaafd; hij jad een vrijpostig innemend voorkomen, voor zijne ouders
en zijn leermeester betoonde hij bestendig de volkomenste liefde en eerbied en
achting. Tot het aanleeren van nuttige kundigheden had hij een bizonder sterke
neiging. Het lager onderwijs eerst op de dorpsschool te Dracten en vervolgens te
Scharnegoutum, waar hij bij zijn oom Hermanius Graanstra, destijds predikant
aldaar, inwoonde, had hij zich zoo te nutte gemaakt, dat hij met schrijven en
rekenen de meeste zijner scholieren ver vooruit was. Zijn verlangen was in de
hoogere talen te studeren to toelating tot het academisch onderwijs. Hij werd
daartoe uitbesteed bij den kundigen en bekenden taalgeleerde domine H.
Schrokker, predikant te Langweer. In het eerste jaar waren zijne aldaar gemaakte
vorderingen, door bestendigen ijver, boven allen lof, maar in het tweede jaar wer
hij in die vaart gestut door de zinkingen, die zich op zijne oogen ontlastten.
Eerst was zulks wel bij tusschenpoozen, waardoor hij zich van het inspannen voor
zijn studie eenigen tijd moest onthouden, doch niettegenstaande de geneeskundige
hulp vermeerderden de aanvallen en zetten zich eindelijk vast, zo ernstig dat
hij niets meer met onderscheiding zien kon, van welke treurige bevinding door
zijnen leeraar bericht werd gedaan aan zijne ouders. Hij is toen direct door
dezen in huis genomen, en door den toenmaligen professor Muller te Franeker in
persoon geinspecteerd. Ofschoon van diens geneesmiddelen zorgvuldig gebruik
makende, bleef nogthans zijne blindheid zoodanig toenemen, zoodat hij buitens
huis aan de hand moest worden geleid. In de hoop echter op herstel bleef hij
opgeruimd en met het grootste geduld zijn ongelukkigen toestand dragen.

Eindelijk kwamen de geneeskundigen op den inval om hem een fontenel in de nek te
zetten, en deze bestendig open en vloeibaar te houden, hetgeen de gewenschte
uitwerking ten gevolge had. Zeer langzaam kwam het vermogen der lichtstralen
terug, hij kon zich alleen weer redden, met bbehulp van een bril die hij
gedurende zijn verder leven heeft moeten dragen. Weldra kon hij alles weer doen
wat hij wilde, doch door het groote lijden was zijne gezondheid niet meer als
vroeger, wat hem van de studie deed afzien en besluiten om in de eerste plaats
bij zijne ouders te blijven, om die op het kantoor te helpen. Hij kan hier
echter zijn leerlust niet bedwingen. Daar zijn vader, wiens lieveling hij was,
niet alleen regulateur der successierechten en commissaris ter introductie en
ontvanger, maar ook de post van procureur en fiscaal bekleedde, een uitgebreide
praktijk had, zoo verlangde hij van dezen het noodige onderwijs, om zich in het
laatsgenoemde vak te bekwamen, waarin hij door zijne vlugheid spoedig
vorderingen maakte, zoodat hij in den jare 1812 met veel lof examineerde als
procureur voor de Nedelandsche rechten. De inlijveing bij Frankrijk deed echter
de Nederlandsche rechten en zijn post ophouden en ook een deel zijner bezittingen
ging door de staatsschulden verloren. Hij heeft er zich toen op toegelegd om het
notarieele vak machtig te worden en zich daarin geoefend ten kantore van notaris
Kutsch Looinga te Leeuwarden.

In 1814 na de herstelling is hij benoemd en aangesteld tot ontvanger der
plaatselijke belastingen. Zijn stil en werkzaam leven was opgemerkt en ten
tweeden male werd hij bij de rijks financieele administratie in 1815 in functie
gestel zonder aanvrage en voorkennis, wat hij gedurende zijn leven tot 1819
heeft waargenomen. Toen kreeg hij de tering, die zijne krachten roofde.
Dagelijks zag men ze afnemen. Met het grootste geduld wees hij ons op de
scheidensure. Zoo ingaarne wenschte hij bij zijne ouders te verblijven, maar
rustig wachtte hij af de dingen die komen zouden. Ten laatste viel hij in eene
zachte sluimering en op Zondag den 25 Juli 1819 's morgens acht uur overleed
hij zacht, in den ouderdom van 27 jaren en 6 maanden en 19 dagen. Des Zaterdags
daarna is hij te Zuider Drachten begraven in den derden regel het elfde graf.
Met diepen weemoed is hij door zijne ouders, broeders en zusters afgestaan, doch
zijn loopbaan hier op aarde heeft hij nuttig voleindigd, want

Die zijn tijd besteed waartoe hij het licht ontving,
Leeft altijd lang genoeg, al sterft hij als jongeling;
Maar wein deez' aarde niets dan zingenot kan baren,
Sterft altijd nog te vroeg, al leeft hij honderd jaren.